Sztolnia Główna to najdłuższe dostępne wyrobisko spośród zespołu kowarskich kopalni
oraz znajdujące się w najlepszym stanie, nie licząc oczywiście tras turystycznych. Mimo to odradza się jego eksplorację osobom niedoświadczonym, ponieważ znajdują się tu niebezpieczne niespodzianki, na które należy uważać (jak np, drożny szyb pochyły).
Sztolnia została wykonana w latach 1882 - 1883. Jej wlot znajduje się na poziomie 563,30 m n.p.m. zaraz za zabudowaniami mieszkaniowymi nieopodal zrekultywowanego stawu poflotacyjnego w Kowarach - Podgórzu. Sztolnia udostępniała pierwotnie złoża zalegające najwyżej - jako tzw. poziom 80. Z czasem eksploatacja złoża zeszła na niższe poziomy a sztolnia utraciła swą rolę głównej drogi ruchu. Sztolnia łączy się ze sztolnią odwadniającą „Jedlica” - kiedyś możliwe było wejście jedną, a wyjście drugą. Obecnie sztolnia Jedlica jest zabezpieczona tamą i nie jest to możliwe. Według map można było nią dojść też w okolice szybu głównego, jednak ten odcinek jest obecnie niedostępny. Eksplorację sztolni utrudnia wysoki poziom wody, spiętrzonej nie przebitą do końca tamą górniczą, która znajduje się na początkowym odcinku wyrobiska. Sztolnia połączona jest z szybem pochyłym, który w tym miejscu nie jest zabezpieczony i można do niego po prostu wpaść tym łatwiej, że chodnik w tym miejscu jest zalany mętną wodą przez którą nie widać, gdzie tak naprawdę zaczyna się szyb.
|
|
